Ορκς στην αυγή μιας νέας φορολογικής κλίμακας.

Χαιρετώ το καινούργιο ζώο που μας κουβαλήθηκε στο μπλόγκ (το οποίο σημειωτέον είναι από συνομοταξία που δεν είχε προηγούμενος αντιπρόσωπο στον γραπτό λόγο και η μόνη έκφραση της συγκεκριμένης συνομοταξίας μέχρι πρότινος ήταν να κλαίνε στο γιαλού τα βοτσαλάκια).
Και συνεχίζω καταθέτοντας στίγμα.
ΤΟ σίγουρο είναι πως πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την θέση μας σαν μπλογκ για να μην χαρακτηριστούμε ΚΚΕ αφού ότι είχαμε γράψει, όλες μας η θέσης, ακόμα και τα μανιφέστα γράφτηκαν με την προηγούμενη φορολογική κλίμακα. Τώρα που τα θηλαστικά έχουν μια νέα φορολογική κλίμακα η μόνη λύση του αυθεντικού προοδευτικού, ριζοσπαστικού, αναζωογονητικού και πάντα επίκαιρου μπλόγκ είναι η επανίδρυση. Έτσι καλώ την σαύρα να πάει στον μπακάλη και να ψωνίσει τίποτα φαγώσιμα (κουνουπίδι, μανιτάρια και κάτι σε κρεατικό στην άκρη του ταψιού για να φάει και ο άλλος) για να κάνουμε μια διμελής συνεδρίαση απάρτουμενη από όσους είναι μέσα στο σπίτι για να ορίσουμε τον ιδεολογικό χώρο πάνω στον οποίο θα κινηθεί το "Το ορκς και ξενυχτιδες 2 - το μεγάλο ξενύχτισμα".

ΥΓ. Ο εκσυγχρονισμός της μουσικής είναι θέμα στο όποιο δεν μπορούμε να συμπεριλάβουμε στον προϋπολογισμό μας διότι είναι δευτερεύουσας σημασίας (κοινώς έχω ξέχασε τους κωδικούς)

Υγ. Προσέξατε την ορθογραφία!!! Έβαλα γουορντ με διορθωτή κειμένου.

Χριστίνα Φακιώλα-Αντιγραφή

Αντιγραφή απο το τετράδιο της Χριστίνας Φακιώλα
Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2005

ΥΠΟΜΟΝΗ ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Καλύτερα να κρυώσουμε
λίγο
παρά να πεινάσουμε.

Χριστίνα Φακιώλα

το τοξο ο τοξοβολος και ο στοχος

ο καθε ενας απο μας (υποθετω) εχει τα καροτα και τα μαστιγια του για να προχωρα σε αυτη την ζωη που αλλαζουν απο εποχη σε εποχη

ο ενας εχει την περιφανεια και την προσωπικη προβολη και την αυτοδικαιωση. το περασα και αυτο.

αλλος εχει το χρημα και την κοινωνικη προβολη. δεν θυμαμαι να ηταν ποτε η χορδη που με εκτιναξε ποτε.

ο αποτετοιος ηθελε να ανταποκριθει σε οσα οι αλλοι ονειρευοταν για αυτον. (ντοντ θινκ σο, νοτ ριλι, δηλαδη)

ο τεταρτος εχει ακομα ζεστο το παιδικο του ονειρο (χμ)

ο πεμπτος ... ο εκτος... ο εβδομος και τα λοιπα.

εκει που θελω να καταληξω σε αυτη την δημοσια (σχεδον δημοσια δηλαδη γιατι οπως και να το κανουμε αετε μονοι μας το διαβαζουμε τουτο δω) αυτοκριτικη μου -καταλοιπα κομουνιστικου ενοχου μυστικου- ειναι πως το μεγα τοξο μου ειναι ο Ερωτας, ο τοξοβολος μεσα μου ειναι η Ακρατη Περιφανεια μου και οι στοχοι με τον ενα ή τον αλλο τροπο δεν ειναι αλλοι απο τα Ονειρα που εκανα ως κωλοπαιδο πανω στο μαυρο μου ποδηλατο.

οχι ο Ερωτας του φρου φρου και του αρωματος μα αυτος που σε κανει να αγαπας τον εαυτο σου που καταφερες να κανεις εναν αξιολογο ανθρωπο να σε ποθησει, ο ερωτας των φιλων ο ερωτας των εραστων, ο ερωτας των συντροφων

ναι οκ η Ακρατη Περιφανεια του μανα μου αραγε ειναι πανω απο 1000 ατομα πανω σε αυτον τον κοσμο τοσο μουρες οσο εγω?

και τα Ονειρα που με θελαν να μπαινω στο Βιολογικο και να με πλησιαζει μονη της η 17 Νοεμβρη για να γινω μελος της, που περιτριγυριζομουν απο σπουδαιους ανθρωπους που με καταλαβαινανε ( την εβγαλα σε πολη κατω απο το παλατι του Σαρουμαν) και μου διναν ενα σωρο πραγματα με καθε συζητηση.

τα τελευταια χρονια ο τοξοβολος μου ειχε βγαλει τα γυαλια του και στοχευε τις πετρες τριγυρω, το τοξο μου δεν ειχε δυνατο νευρο και το παιδικα μου ονειρα ειχαν προδωθει απο μια σειρα καταστασεων.

Χα! Χα, λεγω. Οι ειδικες μου δυναμεις επανακτηθικαν. Ξαναβγαινω για κυνηγι, φτανει τοσο ψαρεμα.

ετσι με την αλμυρα

Τον τελευταιο καιρο το μονο που με χαροπουσε και με ησυχαζε ηταν να οδηγω το αμαξι.
και σημερα γυρνοντας απο την Αθηνα αντεληφθην το γιατι:

ηταν το μονο, στο οποιο πραγματικα ειχα τον ελεγχο.

και αποφασισα να βαλω στη Ζωη μου αεροσακους και λεβιε,
να βαλω πιτσιλιστιρια στα αισθηματα μου
και να στεψω το τιμονι προς τους φιλους μου, παλιους και νεους.

ειχα βγαλει φτερα και δεν αφηνα το ιχνος μου στο χιονι
θα αρχισω λοιπον να το κουτσουλω.